LCD (Liquid Crystal Display) – jest to ekran ciekłokrystaliczny. Aby świecić i wyświetlać odpowiednie barwy, musi być zbudowany z kilku warstw (m.in. polaryzatorów i warstwy ciekłych kryształów, które przepuszczają i zmieniają polaryzację światła). Tego typu ekrany są grubsze niż te wykonane w technologii OLED i AMOLED. Są też od nich jaśniejsze. Obraz wyświetlany na ekranie LCD jest wyraźny nawet w pełnym słońcu.
Kiedyś dominowała starsza technologia LCD – TFT LCD, a obecnie unowocześniona IPS LCD (zapewnia więcej kolorów i ich lepsze odwzorowanie). Jest ona wykorzystywana m.in. w podstawowych modelach iPhone’ów (pod nazwą Retina).

OLED (Organic Light-Emitting Diode) – ekran jest złożony z diod, które samodzielnie emitują światło. Tego typu wyświetlacze bardzo dobrze odwzorowują kolory i zapewniają idealną czerń (aby osiągnąć tę barwę, piksel po prostu wygasa). W porównaniu do ekranów LCD wyświetlacze OLED-owe są bardziej energooszczędne. Zapewniają też większy kontrast, ale mniejszą jasność. Są cieńsze i elastyczne, dlatego znajdują zastosowanie m.in. w składanych smartfonach.

AMOLED (Active-Matrix Organic Light-Emitting Diode) – to udoskonalona technologia OLED z aktywną matrycą. Zapewnia lepszą jakość obrazu, szybszy czas reakcji i wyższą częstotliwość odświeżana obrazu. Ekrany AMOLED-owe są też bardziej energooszczędne.
Technologia ta jest cały czas rozwijana, dlatego w niektórych smartfonach wykorzystano np. ekrany Super AMOLED lub Dynamic AMOLED – zapewniają lepszą jakość obrazu w świetle słonecznym niż standardowy AMOLED. Dynamic AMOLED bardzo dobrze ogranicza też emisję szkodliwego dla oczu światła niebieskiego.